TEATR - Przedszkole Samorządowe Kraina Radości Gminy Święciechowa

Hej Biedronki, Wiewiórki i Pszczółki !

Dziś ciąg dalszy rozmów o teatrze , a o czym dokładnie przekonacie się w dalszej części zajęć.

Na dobry początek krótka rymowanka z pokazywaniem:

Masaż na dobry humor

Żeby było nam wesoło – masujemy swoje czoło.
Raz i dwa, raz i dwa – każdy ładne czoło ma.
Potem oczy, pod oczami i pod nosem, pod wargami.
Język w górę raz i dwa – ładny język każdy ma.
Tu jest głowa, a tu uszy – trzeba swoje uszy ruszyć.
Raz i dwa, raz i dwa – dwoje uszu każdy ma.
Powiedz: mama, tata, lala, i zaśpiewaj: la-la-la-la.
Otwórz buzię, zamknij buzię, pokaż wszystkim oczy duże.
Pogłaszcz główkę ładną swoją i policzki, brodę, czoło.
Poszczyp lekko całą twarz i już dobry humor masz!

Spójrzcie na zdjęcie nr 1

• Czy wiecie jak nazywają się osoby grające w teatrze lub filmie, wcielające się w daną postać i użyczające jej głosu, twarzy i gestów?

• Jak myślicie, czy trudno być aktorem?

Ciekawa jestem, czy Wy potrafilibyście choć przez chwilę pobyć aktorem? Spróbujecie? Zapraszam Was w podróż do KRAINY EMOCJI -
przedstawiajcie za pomocą ruchu, gestu , mimiki zachowania ludzi tam mieszkających.

Każdy aktor to podróżnik… przebywa niezwykłe oceany przygód wędrując od jednej emocji do drugiej… bo wszystkie musi dobrze poznać zanim zaprezentuje je na wielkiej scenie…

Wsiadamy do pociągu i pierwszą krainą jaką odwiedzimy to Kraina Radości, tu mieszkają ludzie zawsze uśmiechnięci, weseli. Cieszą się od rana, jak tylko wstaną, przeciągają się z zadowolenia, witają się z nami uśmiechem, obejmują się przyjaźnie i tańczą…

Nagle robi się ciemno… ponuro…. ooo… dotarliśmy do Krainy złości, tu mieszkają ludzie, którzy czują się obrażeni, są źli, zdenerwowani, każdy jest sam i nie ma przyjaciół. Ściskają dłonie w pięści, mówią do innych, nie lubię cię, tupią nogami, potrząsają głowami, robią złe miny…

Stąd trafiamy do Krainy Smutku wszyscy są tutaj bardzo przygnębieni, z niczego się nie cieszą, na ich twarzach widać łzy, nikt się nie uśmiecha.

Tuż obok jest Kraina Strachu, gdzie wszyscy wszystkiego i wszystkich się boją, nikt na nikogo nie patrzy, wielu z nich obgryza paznokcie ze zdenerwowania i robi wielkie oczy.

Ale oto na horyzoncie przed nami rozkwita Kraina Spokoju. Tu ludzie są spokojni, leniwi, ostrożni, delikatnie głaskają się nawzajem, prowadzą się za ręce, siedzą spokojnie obok siebie i odpoczywają.

Jakie są Wasze odczucia po wcieleniu się w aktora?
Czy fajnie i łatwo nim być?

Czy wiecie , że aktorami w teatrze mogą być nie tylko ludzie?
Wszystko zależy od tego, z jakim rodzajem teatru mamy do czynienia .

Są między innymi teatry:
• żywego aktora czyli takie, gdzie na scenie występują aktorzy wcielający się w postacie np. z bajek (zdjęcie nr 2),

• lalek czyli takie , gdzie zamiast aktorów w spektaklu grają lalki animowane przez aktora lalkarza, najczęściej ukrytego za parawanem, czasem też występującego z lalką na scenie (zdjęcie nr 3),

• cieni czyli takie, w których widz obserwuje na ekranie cienie rzucane przez dekoracje, rekwizyty, lalki i aktorów (zdjęcie nr 4),

• pantomimy czyli takie, w których aktor(mim) nie używa głosu tylko odgrywa przedstawienie używając ruchu, mowy ciała i gestów. Często, ale nie zawsze, ma pomalowaną twarz na biało (zdjęcie nr 5).

W teatrze lalek aktorami mogą być:

• Marionetki czyli lalki poruszane od góry za pomocą nitek lub drucików zawieszonych na tzw. krzyżaku.
Każda linka jest przymocowana do innej, oddzielnej części ciała marionetki i przy ruchu krzyżaka są one poruszane (zdjęcie nr 6),

• Kukiełki czyli lalki osadzone na kiju,
z luźno zwisającymi nogami i rękoma, poruszane od dołu przez aktora ukrytego za parawanem (zdjęcie nr 7)

• Jawajki czyli lalki poruszane od dołu, osadzone na krótkim niewidocznym lub długim kiju,
który animator trzyma w jednej dłoni, drugą animując ręce lalki, do których doczepione są druty lub patyczki (zdjęcie nr 8).

• Pacynki czyli tzw. lalki rękawiczkowe,
także poruszane od dołu, nakładane bezpośrednio na rękę i palce dłoni animatora (zdjęcie nr 9).

Dodatkowo grę aktorów mogą zastąpić rożne sylwety ludzi, zwierząt, a nawet budynków, które wykorzystywane są do teatru cieni (zdjęcie nr 10).
Tak naprawdę do teatru cieni nie są potrzebne nawet sylwety. Wystarczą same dłonie (zdjęcie nr 11).

Możecie pobawić się w teatrzyk cieni tak, jak to zrobili Ola i Olek. Do zabawy wykorzystajcie latarkę bądź lampkę nocną.

https://www.youtube.com/watch?v=t4IFBIIyoTA

Zabawa ruchowa pt. „Kukiełki” – zamieńcie się teraz w „kukiełki” i poruszajcie się w rytmie piosenki „Magiczne miejsce”. Na przerwę w muzyce zastygacie w bezruchu i staracie się zachować obojętny wyraz twarzy. Bawcie się w ten sposób przez cały czas trwania piosenki.

www.youtube.com/watch

Zachęcam Was do wykonania pacynki ze skarpetki lub kukiełki i przygotowania własnego przedstawienia teatralnego dla rodziców.

https://www.youtube.com/watch?time_continue=58&v=Xq9N9KHoFBQ&feature=emb_logo

https://www.youtube.com/watch?v=gAEDQiDJVco

https://www.youtube.com/watch?v=o_ALbo2e02c

Zadania w kartach pracy:

BIEDRONKI: karty pracy cz. 4 str. 12 i 13

PSZCZÓŁKI i WIEWIÓRKI – karty pracy (do pobrania ze strony)

Na dobranoc polecam obejrzeć spektakl teatralny :

„Jaś i Małgosia”

www.youtube.com/watch

Miłego dnia i do usłyszenia wkrótce.
Pozdrawiam