|
Witajcie moje Rybki po weekendzie. Mam nadzieję, że dużo czasu spędziliście na dworze, szczególnie w niedzielę. Ja też wykorzystałam ładną pogodę i pojeździłam po okolicy rowerem.
W tym tygodniu będziemy poznawać zwierzęta pól i lasów.
1. Na początek opowiadanie E. Stadtmuller „A tam tylko myszka mała”. Otwórzcie proszę książki – te, które bierzemy na matę – na stronie 52 i posłuchajcie:
- Dziadziu, a po czytasz mi bajkę o słoniu? – Ada przytaszczyła książeczkę i spojrzała na dziadka tak przymilnie, że zgodził się natychmiast.
- Nie wiem tylko, gdzie ja posiałem okulary… - mruknął zmartwiony.
- Może zostawiłeś w garażu? – podpowiedział Olek, który na wieść o czytaniu przybiegł z drugiego końca ogrodu.
- A wiesz, że to możliwe… - kiwnął głową dziadzio. – Zerknąłbyś, kochany, czy ich tam nie ma.
Olkowi nie trzeba było dwa razy powtarzać. Uwielbiał buszować po dziadkowym garażu pełnym tajemniczych pudeł z różnymi narzędziami, śrubkami, drucikami i setką innych „skarbów”. Oczywiście okulary leżały sobie spokojnie na stołku przy drzwiach. Wziął je zadowolony i już miał wychodzić, gdy jego uwagę przykuł dziwny odgłos dochodzący z kąta. Jakby… cichutkie piszczenie. Ostrożnie podszedł do stojącego tam kartonowego pudła i …odskoczył jak oparzony. Za pudłem coś się poruszyło. Tego już było za wiele.
- Dziadku!!! – wrzasnął Olek i przerażony popędził do ogrodu. – Tam w kącie – dyszał - … coś jest.
Nieustraszona ekipa natychmiast ruszyła do garażu. Dziadek podniósł wskazane przez Olka pudło i roześmiał się serdecznie. Wciśnięta w kąt, patrzyła na nich… mała szara myszka, dużo bardziej wystraszona niż Olek.
- A panienka czego tu szuka? – zapytał dziadzio, podkręcając wąsa. – Nie przypominam sobie, żebym zapraszał cię na podwieczorek.
Olek chciał pogłaskać myszkę, ale smyrgnęła mu spod ręki, wypadła z garażu i tyle ją widzieli.
- Szkoda, że uciekła – zmartwiła się Ada. – Moja koleżanka z przedszkola, Dominika, ma w domu myszki, ale one mieszkają w akwarium i są łaciate.
- To była polna myszka – wyjaśnił dziadzio. – Gdy na dworze robi się zimno, myszy szukają schronienia w szopach, spichlerzach, piwnicach. Nie da się ukryć, że przy okazji częstują się wszystkim, co tam znajdą.
- A to łobuzy – uśmiechnął się Olek.
- Nie tylko one liczą na domowy posiłek – wzruszył ramionami dziadek. – Gdybyśmy na czas nie pozbierali naszych z grządki naszych jarzynek, to na pewno zrobiłyby to za nas sarny i zające.
- Zajączki? – zachwyciła się Ada. – Czy mogłabym je zobaczyć?
- Niestety, to dzikie stworzenia – zaczął tłumaczyć dziadzio. – Kicają, gdzie im się podoba i wcale nie marzą o spotkaniu człowieka. Już prędzej można zobaczyć sarenki. Uwielbiają koniczynę, którą ma nasz sąsiad, pan Antoni, uprawia z myślą o swoich królikach.
- Ma króliczki? – pisnęła Ada.
- Z tymi króliczkami jest trochę tak, jak z myszkami twojej koleżanki – uśmiechnął się dziadzio. – Też są łaciate, mieszkają w klatce i trzeba dawać im jeść.
- Ja tam wolałbym być zającem i mieszkać w lesie, niż królikiem zamkniętym w klatce – oświadczył Olek. – Powiedz, dziadziu, jakie jeszcze dzikie zwierzęta tu przychodzą?
- Kilka razy obserwowałem kuropatwy, raz udało mi się zobaczyć bażanta, kiedyż przebiegła tuz obok mnie łasica – zaczął wyliczać dziadzio.
- A ja widziałam takie białe motylki i krecika – przypomniała sobie Ada.
- Ten motylek nazywa się bielinek kapustnik. Jak się łatwo domyślić, ulubionym przysmakiem jego gąsienic są właśnie liście kapusty – westchnął dziadzio. – Co do krecika… także wolałbym go nie mieć za sąsiada. Widzieliście te paskudne kopce na samym środku mojego pięknie przystrzyżonego trawnika?
- Obiad!!! – dobiegł z oddali głos babci.
- No i nie przeczytaliśmy o słoniu… - załamał ręce dziadek.
- Nie szkodzi – uśmiechnęła się Ada. – Wolę oglądać żywe zwierzątka, nawet jeśli są trochę mniejsze od słonia.
Spróbujcie teraz odpowiedzieć na pytania:
• Dlaczego Olek się przestraszył?
• Skąd się wzięła polna myszka w garażu dziadka?
• Popatrzcie na stronę 53. Spróbujcie nazwać zwierzęta przedstawione na obrazkach: na pierwszym obrazku widzimy sarnę i zajączka, na drugim: bażanta i kuropatwę, na trzecim łasicę, na czwartym kreta i bielinka kapustnika.
2. Podzielcie nazwy zwierząt na sylaby: sar-na, za-jąc, ku-ro-pat-wa, ba-żant, ła-si-ca, kret, mo-tyl.
3. Popatrzcie na zdjęcia umieszczone poniżej. Czy potraficie opisać te zwierzęta? Np. Zając ma długie uszy. Mysz ma szare futro. Bażant ma czerwone pióra na głowie. Kret żyje pod ziemią. Itd.
Rodzice – zwracamy uwagę, aby dziecko starało się mówić pełnym zdaniem.
4. „Myszka i ser” – przeciąganie sznurka przez dziurki w kartce.
Może być żółty, może być biały,
Z chlebem i masłem zawsze doskonały. (ser)
Jakie zwierzątko bardzo lubi ser? No pewnie…myszka. W żółtym serze często są dziurki. Weźcie teraz żółty papier i za pomocą dziurkacza zróbcie w nim dziurki. Następnie weźcie sznurek i przewlekajcie przez dziurki sznurek. Aby sznurek nie wysuwał się z dziurek, można przymocować jego początek do kartki za pomocą zszywacza.
5. Poproście rodziców, aby poćwiczyli z wami rymowankę:
Jeden, dwa – szara myszka norkę ma.
Trzy i cztery – myszka bardzo lubi sery.
6. Otwórzcie teraz czerwone karty pracy na stronie 16. Nazwijcie zwierzęta widoczne na zdjęciach. Podzielcie ich nazwy rytmicznie (na sylaby). Otoczcie zielonymi pętlami zwierzęta mieszkające w lesie ( dzięcioł, wiewiórka, sowa, jeleń, lis). Rysujcie po śladzie motyle.
Zwracam Wam Rybki uwagę na staranność i dokładność podczas wykonywania pracy. Staramy się nie wyjeżdżać za linię.
7. Dla chętnych zadanie załączone w plikach.
Życzę miłej pracy. Pozdrawiam wszystkich, pani Patrycja
|
